jueves, 19 de mayo de 2016

Letras Galegas

Ola! Que tal? Como xa saberedes (e se non o sabiades pois xa o ides facer agora), o día 17 de maio foi o Día das Letras Galegas, festividade coa que se homenaxea a aquelas persoas
que destacaron pola súa creación literaria en galego ou pola súa defensa da lingua. Este ano o homenaxeado foi Manuel María (1929-2004), poeta moi comprometido coa situación social e política de Galicia. Algunhas das súas obras máis coñecidas foron Muiñeiro de brétemas, Morrendo a cada intre, Os ollos na gaiola, A primavera de Venus... E para celebralo (un pouco á miña maneira) decidín facer esta entrada en galego. Ademáis, xa sei que o más idóneo sería que puxese o poema de A fala de Manuel María. Pero en vez diso, decidín escribir este poema defendendo o noso bonito idioma. Dicir que escribo por afición e que non penso, nin moito menos, que os meus poemas sexan unha obra de arte, pero bueno, gústame deixar un pouquiño da miña esencia neles. Espero que vos guste!

Orgullosos do noso falar

Escapa entre as tebras,
fuxe, sen acougo.
Poucos a perseguen.
Esquécena, pouquiño a pouco.

Caen as follas, a neve,
as flores, o sol, a sombra.
Corren os meniños, 
os mozos, as mozas.

E só queda o recordo,
tan bonito, tan fermoso.
Un anaco daquelo que foi, 
recordo dun tempo glorioso.

Onde te atopas?
síntote lonxe, 
e quérote preto.

Quérote na boca do máis doce,
do máis triste, do máis ledo.
Quero que rompas o silencio,
Quero que non te afastes,
queda aquí, na miña, na nosa, nestas bocas
que piden, piden e non acougan.

Recorda: non te esquecemos, 
pouco a pouco, somos menos.
Pero xa nos concienciamos.
Agora xa nos coñecemos.
Non te deixarei por descoñecidos,
que sempre dixeron: como o da casa,
en ningún sitio.

Por iso loitarei por ti.
Lento, paseniño.
Pero sen perderme polo camiño.

Por iso retorna ao teu fogar.
Porque estamos orgullosos.
Orgullosos do noso falar.

martes, 3 de mayo de 2016

Reseña: Un monstruo viene a verme

¡Hola!, ¿qué tal? Hoy os traigo una reseña de un libro que me sorprendió mucho y me ha destrozado el corazón... ¿Que de qué libro estoy hablando? Pues de Un monstruo viene a verme de Patrick Ness. ¡Empecemos!


  • Título: Un monstruo viene a verme
  • Autor: Patrick Ness
  • Precio: 14.95 
  • Editorial: Nube de Tinta
  • Año: 2014
  • Páginas: 208



  • SINOPSIS

    El monstruo apareció justo después de la medianoche. Pero no era el que Conor había estado esperando, el de la pesadilla que ha estado soñando todas las noches desde que su madre comenzó con el tratamiento. El de la oscuridad y el viento y el grito… Ese monstruo del jardín es diferente. Antiguo, salvaje. Y quiere de Conor algo terrible y peligroso. Quiere la verdad.

    MI OPINIÓN(SIN SPOILERS)

    La verdad es que leí el libro guiándome más por las opiniones de la gente (había oído muy buenas críticas sobre este libro) que por la propia trama. De hecho, si me sincero del todo, he de confesar que ni siquiera me había leído la sinopsis del libro. Pero fue lo mejor que pude haber hecho. Esta historia me sorprendió de principio a fin, la fui descubriendo poco a poco, sin saber nada sobre ella. Y, al final, sin habérmelo esperado, acabó superando mis expectativas. Bien, ¡vamos a ello!

    Quiero empezar esta opinión diciendo que me ha encantado el estilo del autor. Al menos en esta obra(no he leído ningún otro libro suyo) es espectacular. El libro está contando cosas tan duras que se ven reflejadas con tanta inocencia, con tanta verdad, con tanta sencillez y fluidez... Y eso hace que no puedas parar de leer. Además, esa inocencia y sencillez se corresponden perfectamente con la historia, pues supuestamente nos la está contando un niño. La trama es simple, pero transmite tantas cosas... Y no puedo decir nada más, el libro es muy cortito y si os dijera lo que me ha hecho sentir la obra posiblemente os haría spoiler, así que dejémoslo ahí.

    Sobre los personajes... Destacan el protagonista (Conor) y el propio monstruo. Creo que son dos personajes que están muy bien construidos, muy reales y con los que empaticé muchísimo. Conor es un niño adorable, muy responsable y maduro (el pobre tiene que preocuparse por demasiadas cosas a su corta edad) y el monstruo... porta grandes verdades.

    Lo que más me gustó fue el personaje del monstruo. La propia idea de introducirlo, sus
    historias,  su sabiduría... es maravilloso. También destaca algo su frialdad, que nos enseña que incluso los buenos personajes tienen defectos. 

    Lo que menos me gustó (realmente no hay nada que no me gustara, solo pongo lo que no me convenció tanto) quizá fue el final. No sé explicar muy bien por qué el final no me acaba de convencer. No el final en sí, sino la forma en el que está narrado. No sé, me dio la impresión de ser algo cortante. 
    También está el hecho de que lo acabé hecha un mar de lágrimas, aunque esto no significa que no me gustase. Al contrario, si lloro es porque he empatizado con un personaje y con su historia, y eso es algo que me gusta.

    En resumen: Un monstruo viene a verme es un libro realista, muy duro pero a la vez enternecedor, que nos muestra grandes verdades y que nos enseña que las historias son salvajes.


    MI VALORACIÓN





    Uníos al mundo del chocolate y las letras
    porque las puertas para vosotros siempre estarán abiertas.

    Si os apetece hacerme feliz seguirme al blog y comentad. Si habéis leído el libro: ¿qué opináis?¿A vosotros también os dio esa impresión al final o soy solo yo?... Si no habéis leído el libro: ¿os apetece leerlo? ¿qué opináis?. Gracias por leerme un día más. Un besazoo :33